Jeden z najbardziej wpływowych artystów w historii malarstwa XX wieku, Paul Cézanne (1839–1906) inspirował pokolenia współczesnych artystów. Generalnie zaliczany do kategorii postimpresjonistów, jego unikalna metoda budowania formy kolorem i jego analityczne podejście do natury wpłynęły na sztukę kubistów, fawistów i kolejnych pokoleń artystów awangardowych.
Począwszy od malarstwa w 1860 r. W swoim rodzinnym mieście Aix-en-Provence, a następnie studiując w Paryżu, wczesne zdjęcia romantycznych i klasycznych motywów Cézanne’a nasycone są ciemnymi kolorami i wykonane ekspresyjnym pędzlem w tradycji Eugène Delacroix (1798–1863) . Dramatyczne kontrasty tonalne i grube warstwy pigmentu (często nakładane nożem paletowym) są przykładem wigoru, w jakim Cézanne malował w latach 60. XIX wieku, szczególnie widoczny w serii portretów wuja Dominique’a Auberta, w różnych postaciach prawnika, artysty i mnich (53.140.1; 1993.400.1). Ten rodzaj kostiumu przypomina hiszpańskie obrazy Édouarda Maneta z 1860 r. Podczas gdy trzy prace, które Cézanne wystawił w 1874 r. Na pierwszej wystawie impresjonistów, nie były w pełni zgodne z impresjonistyczną techniką szybkiego umieszczania aplikacji pigmentu na płótnie, on ostatecznie porzucił swoją stosunkowo ciemną paletę w zamian za genialne odcienie i zaczął malować na zewnątrz, zachęcany przez impresjonistycznego malarza Camille Pissarro (1830–1903). Jego kąpiący się (1976.201.12) w latach 1874–75 pokazuje rozwinięty styl i skalę tonalną w jednym z pierwszych obrazów tego tematu, które powraca w jego twórczości. Krajobraz Bathers ma blask malarstwa plenerowego, a postacie zaczerpnięte z wyobraźni artysty (Cézanne rzadko malują akty z życia) godzą się w tym otoczeniu. Złożony proces czerpania inspiracji z tych dwóch źródeł, natury i pamięci, zająłby Cézanne’a w jego późniejszej pracy. Rybak (Fantastyczna Scena) (2001.473) z około 1875 roku ma te same jasne odcienie co Bathers, podczas gdy jego temat przypomina motywy fantasy znane z lat 60. XIX wieku; Cézanne porzucił swoje grubo inkrustowane powierzchnie i zaczął rozwiązywać problemy techniczne formy i koloru, eksperymentując z subtelnie stopniowanymi wariacjami tonalnymi lub „konstruktywnymi”. brushstrokes ”, aby stworzyć wymiar w jego obiektach. Martwa natura ze słoikiem, filiżanką i jabłkami pokazuje odrzucenie przez Cézanne’a intensywnych kontrastów światła i cienia z jego wcześniejszych lat w zamian za wyrafinowany system skal kolorów umieszczonych obok siebie. Światło impresjonizmu rozbrzmiewa w tej pracy, ale oznaki zmienionej palety są szczególnie widoczne w jego stonowanych tonach. Martwa natura z jabłkami i donicą pierwiosnków (51.112.1), dojrzałe dzieło z początku lat 90. XIX wieku, ujawnia ewolucję artystyczną Cézanne’a i opanowanie tego stylu budowania form całkowicie z kolorów i tworzenia scen ze zniekształconą przestrzenią perspektywiczną. Obiekty na tym obrazie, takie jak owoc i obrus, są renderowane bez użycia światła lub cienia, ale dzięki niezwykle subtelnym gradacjom kolorów. W takich martwych naturach jak Dish of Apples (1997.60.1) około 1875–77, podobnie jak w swoich krajobrazach, Cézanne ignoruje prawa klasycznej perspektywy, pozwalając każdemu obiektowi być niezależnym w przestrzeni obrazu, podczas gdy relacja jednego obiektu inny ma pierwszeństwo przed tradycyjną perspektywą jednopunktową. Od 1882 r. Cézanne wykonał znaczną liczbę zdjęć krajobrazów swojego rodzinnego Aixa i małej wioski rybackiej L’Estaque niedaleko Marsylii, w której nadal koncentruje się na obrazowych problemach tworzenia głębokość. Tutaj Cézanne wykorzystał zorganizowany system warstw do zbudowania szeregu poziomych płaszczyzn, które budują wymiar i wciągają widza w krajobraz. Ta technika jest widoczna w Mont Sainte-Victoire i Wiadukcie Arc River Valley (29.100.64) oraz w Zatoce Marsylskiej z L’Estaque (29.100.67). W Gardanne (57.181) malował pejzaż intensywnymi wolumetrycznymi wzorami rytmów geometrycznych, które są najbardziej widoczne w domach. To zdjęcie antycypuje kubizm Georgesa Braque’a (1882–1963) i Pabla Picassa (1881–1973), szczególnie wrażenia Braque’a dotyczące L’Estaque z około 1908 r. W 1890 r. Cézanne rozpoczęła serię pięciu zdjęć kart do gry w prowansalskich chłopach. Powszechnie uznawany za jedną z najlepszych kompozycji figur skompletowanych przez artystę, The Card Players (61.101.1) demonstruje swój system gradacji kolorów w celu budowania formy i tworzenia trójwymiarowej jakości figur. Kontynuując ten temat wiejskiego robotnika, Seated Peasant (1997.60.2) czci godność obywateli klasy robotniczej Francji III Republiki (1870–1940).
Opis filmu/tłum.google
