O artyście

Paul Cézanne (1839–1906)  był post-impresjonistycznym malarzem, który wywarł ogromny wpływ na sztukę XX wieku, stworzył pomost pomiędzy impresjonizmem i kubizmem. Mówi się, że jest ojcem artystycznym Matisse’a i Picassa. Bez wątpienia dużo zawdzięczają mu też van Gogh oraz Gauguin, który zresztą kupił wiele jego obrazów. Zniechęcany w młodym wieku przez ojca, aby realizować się w malarstwie, opuścił w 1861 roku swoje rodzinne miasto w Prowansji i wyjechał do Paryża .

„Jest coś takiego jak malarska prawda rzeczy”

W Paryżu

Tam poznał Camille Pisarro, popularnego malarza impresjonistycznego, który był mu mentorem i przewodnikiem. W związku z tym zaczął malować w stylu impresjonistycznym. Później podjął próby strukturalnego porządkowania tego co widział. Malował prostymi formami i płaszczyznami koloru. Zaczął również uproszczać formy które malował w kształty, tak jak na przykład drzewa w kolumny. W przeciwieństwie do wielu współczesnych mu malarzy, którzy koncentrowali się na jednym, dwóch tematach, Cezanne malował martwe natury, portrety, krajobrazy i akty.
Zaczynał w Paryżu, jego próby wystawienia na Salonie w Paryżu w latach 1864 i 1869 zostały odrzucone. Te przeciwności utwierdzają tylko Cezanne’a na wybranej drodze. Pisze wtedy: „I dobrze, oni jeszcze dostaną w pysk od wieczności”. W końcu wystawiał na Salonie w Paryżu w 1882 roku i była to również jego ostatnia wystawa tam.

„Można malować rzetelnie, nie ściągając uwagi na swoje życie prywatne. Oczywiście, artysta pragnie się wznieść intelektualnie możliwie najwyżej, ale człowiek powinien pozostać nieznany.”

Powrót do Aix-en-Provence

W 1895 roku odbyła się wystawa wszystkich jego prac, sygnalizując jego rosnącą pozycję jako artysty, ale w tym samym roku wrócił do rodzinnego miasta w Prowansji, gdzie kontynuował pracę w samotności.
Cezanne był przedstawiany jako jednocześnie bezczelny i uparty oraz nieśmiały człowiek , mający ataki depresji. W późniejszym czasie, jego życie to w większości malowanie w samotności. Wydaje się, że obrazy Cezanne’a nie były dobrze odbierane przez krytyków i zwykłych odbiorców, którzy reagowali wesołością lub oburzeniem oraz sarkazmem. Podczas gdy młodzi artyści darzyli go wielkim szacunkiem i często jego prace były dla nich inspiracją.
Wpływ Cezanne’a na rozwój kubizmu i całej sztuki współczesnej polegał na wydobywaniu z przedmiotów ich istoty – barwy i bryły. Doszedł do wniosku, że wszystkie kształty w naturze można sprowadzić do trzech brył geometrycznych: kuli walca i stożka.

Chronologicznie ułożone wydarzenia z życia Cezanne’a w kalendarium.