Tytuł oryginalny: Les Grandes Baigneuses,
eng. The Large Bathers,
Powstał: 1887,
Wymiary: 170 x 115.6 cm,
Philadelphia Museum of Art, Filadelfia USA
Renoir pracował nad The Large Bathers przez trzy lata od 1884 do 1887 roku, zanim był zadowolony z jego kompozycji. Stworzył co najmniej dwoma pełnowymiarowe rysunki modeli, także wiele rysunków przygotowawczych dla każdej z figur. Ostatecznie zaczął malować na płótnie. Z powodu krytyki, jaką otrzymał za rzeźbiarską gładkość obrazu, Renoir, który był wyczerpany wysiłkiem, stwierdził, że już nigdy nie poświęci tak długiego czasu na pojedynczą pracę.
Obraz przedstawia nagie kobiety na kąpielisku. Inspirowany jest rzeźbą François Girardona. Na pierwszym planie dwie kobiety siedzą przy wodzie, a jedna trzecia stoi w wodzie obok nich. W tle dwie inne kąpią się. Ta stojąca w wodzie na pierwszym planie wydaje się chcieć chlapnąć jedną z kobiet siedzących na brzegu. Kobieta odchyla się, aby tego uniknąć. Postacie mają rzeźbiarską jakość, a krajobraz za nimi mieni się impresjonistycznym światłem.
Zamierzeniem Renoira było pogodzenie nowoczesnych form malarstwa z tradycjami malarskimi z XVII i XVIII wieku, szczególnie z takimi malarzami jak Ingres i Raphael.
Był to też czas gdy Renoir zaczął odchodzić od impresjonizmu i przeżywał okres wątpliwości. Zwierzył się do Ambroise Vollarda: „Nastąpiła przerwa w mojej pracy. Doszedłem do końca impresjonizmu i doszedłem do wniosku, że nie potrafię ani malować, ani rysować. Jednym słowem byłem w impasie”
W modelach dla trzech kąpiących się znalazły się dwie z jego ulubionych: Aline Charigot, blondynka siedząca z tyłu, z którą Renoir ożenił się w 1890 r., oraz Suzanne Valadon, sama malarka i matka Maurice’a Utrillo.
Podobny temat pojawił się później w serii obrazów Paula Cezanne’a.