Olimpia

Powstał: 1863
Wymiary: 130,5 x 190 cm
Styl: realizm;
Rodzaj: akt,
Technika: olej / płótno
Znajduje się: Musée d’Orsay, Paryż

Manet wystawił Olimpię w salonie Paryskim w 1865 roku. Obraz wywołał sensację jeszcze większą niż wcześniejsze jego dzieło „Śniadanie na trawie”. Konserwatywni krytycy potępili dzieło jako „niemoralne” i „wulgarne”. Za to chwalili krytycy tacy jak Emile Zola, francuski pisarz, który ogłosił obraz arcydziełem. W przeciwieństwie do obrazu Tycjana czy Śpiącej Wenus Giorgione, które były źródłem inspiracji artysty, obraz Maneta Olimpia był jawnie seksualny. Elementy ubioru Olimpii, takie jak orchidea we włosach, biżuteria, pantofelek, perłowe kolczyki, orientalny szal oraz czarna wstążeczka na szyi, oprócz w pełni ubranej pokojówki, sprawiają, że postać wygląda jeszcze bardziej nago. Do tego dochodzi konfrontacyjne spojrzenie nie licujące ze skromnością, z jaką kobiety powinny się zachowywać. I to nie nagość wstrząsnęła ówczesnymi odbiorcami obrazu Maneta Olimpia, ale fakt, że wyszczególnione wyżej detale ubioru oraz zachowanie, identyfikowały nagą kobietę jako prostytutkę. Dodatkowo imię Olimpia w tych latach w Paryżu kojarzono z tą profesją.
Do Olimpii pozowała Victorine Meurent, a do postaci pokojówki modelka artystyczna Laure.

 „Olimpia” jej temat i kompozycja, wzbudzały zainteresowanie Maneta jeszcze długo po Salonie w 1865 r. Dwa lata później powrócił do swoich wariacji w rycinach, a rok później wykorzystał obraz jako detal tła w „Portrecie Emila Zoli„.

Za życia Maneta „Olympia” nigdy więcej nie była wystawiana i była trzymana w pracowni artysty. Nikt go nie kupił i został usunięty z pośmiertnej wyprzedaży.
Rząd francuski nabył obraz w 1890 roku po publicznej subskrypcji zorganizowanej przez Claude’a Moneta. Obraz jest wystawiany w Musée d’Orsay w Paryżu.

W pewnej relacji do tego obrazu powstał obraz Gauguina Duch zmarłych czeka (The spirit of the dead watches).